خانه | ارتباط | مدیریت

«عجب تمثیلی است این که علی مولود کعبه است... یعنی باطن قبله را در امام پیدا کن! اما ظاهرگرایان از کعبه نیز تنها سنگ هایش را می پرستند. تمامیت دین به امامت است، اما امام تنها مانده و فرزندان امیه از کرسی خلافت انسان کامل تختی برای پادشاهی خود ساخته اند.
... آن کدام رنج طاقت فرسایی است که چاه ها را رازدار ناله های علی کرده است؟ هیچ دیده ای نخل ها بگریند؟... هرگز غروب هنگام در نخلستانهای کوفه بوده ای؟
گویی هنوز صدای بغض آلود امام علی از فاصله قرنها تاریخ به گوش می رسد که با مردم کوفه می گوید: یا اشباه الرجال و لارجال... ای نامردمان مردم نما، ای آنان که همچون اطفال در عالم رویاهای خویش غرقه اید و عقلتان همچون نوعروسان تازه به حجله رفته است! دوست داشتم که شما را هرگز نمی دیدم و نمی شناختم که مرا از آن جز ندامت و اندوه نصیبی نرسیده است. خداوند مرگتان دهد که قلبم را سخت چرکین کرده اید و سینه ام را از غیظ آکنده اید... »
«علی ست که در یاری پروردگارش درنگ نکرد. آنگاه که خلق مانده بود، در پرتو نور الهی حرکت کرد، از همگان نرم تر و آرام تر. هر ستمدیده  ناتوانی نزدش عزیز و توامند و هر توانمند ستمگری نزدش خوار و ناتوان. با این حال به مردمی گرفتار شد که گوش به فرمانش نسپردند و به ندایش پاسخ ندادند. صبر کرد اما چه صبری!؟ چون آنکه خار در چشم و استخوان در گلوی دارد! چرا حقش را خوار داشتند؟»